Kronika zamkowa 1(67)/2014

Czasopismo jest kroniką działalności naukowej, wystawienniczej i edukacyjnej Zamku Królewskiego w Warszawie. Zamieszczone w każdym numerze artykuły informują także o postępie prac konserwatorskich, rekonstrukcjach, wykopaliskach, o aktualnych darach i nabytkach oraz spotkaniach i imprezach o charakterze naukowym, kulturalnym i artystycznym.

(ze wstępu)

Po raz drugi w swojej historii „Kronika Zamkowa” zmienia szatę graficzną. Wydany w 1994 r. poczwórny numer 1-2 (25-26) 1992 i 1-2 (27-28) 1993 zastąpił skromną broszurę, która od 1983 r. z kronikarską rzetelnością relacjonowała najważniejsze wydarzenia i prace prowadzone w Zamku warszawskim. W nowej „Kronice”, zdecydowanie bardziej atrakcyjnej pod względem edytorskim, zaczęto publikować także obszerniejsze artykuły naukowe, które w miarę upływu czasu i gromadzenia doświadczeń badawczych przez pracowników Zamku rozrastały się, zajmując w niej coraz bardziej znaczące miejsce. „Kronice” nadal jednak przyświecał nadrzędny cel, zadeklarowany we wprowadzeniu do pierwszego numeru nowej serii: „aby nic co z Zamkiem związane nie pozostało zapomniane”.

To ważne zadanie nowa „Kronika” zamierza pełnić nadal, ale różnić się będzie od dawnej nie tylko formatem i szatą graficzną, m.in. jednokolumnowym układem strony z przypisami u dołu, dodanym podtytułem - „Roczniki” - oraz nową numeracją. Bardzo istotną zmianą jest wprowadzenie jej zespołowego kierownictwa naukowego powierzonego Radzie Redakcyjnej, która ma zapewnić pismu wysoki poziom merytoryczny i szerokie horyzonty poruszanej problematyki. (...)

W nowej formule „Kroniki” będą się zatem mieścić obszerne rozprawy poświęcone strukturze i funkcjonowaniu dworu, zarówno w życiu codziennym, jak i w zrytualizowanych ramach odświętnego ceremoniału - ważnych wydarzeń politycznych i uroczystości religijnych. Publikowane też będą prace na temat oprawy przestrzennej właściwej dla działań dworu - a więc z zakresu architektury, wyposażenia rezydencji, o kolekcjach i kolekcjonerstwie, wreszcie - o dworskich zamówieniach artystycznych, stanowiących niezbędne dopełnienie manifestacji władzy w jej sferze publicznej.